Van Paington tot Torquay: dat had ik beter overgeslagen. Geen paden : je moet hier over een fietspad naast een drukke hoofdweg.
Torquay zelf, met een haventje en de restanten van de abdij van Torre en een paar grote patserige hotels... was niet echt mooi maar wel interessant en gevarieerd.
Daarna werd het wat ruiger. Dieprode puddingrots onderbroken met kalk. Kleine zandstrandjes van dieporanje in het zuiden naar bordeau-rood in het noorden. In de kalkgrotten van Torquay zijn de oudste resten van bewoning van Engeland teruggevonden.
Tot ver in de namiddag dacht ik dat het eens een dag zonder poortjes of stiles zou worden. Een groot deel van het kustpad loopt door weiland of door natuur die men open houdt door koeien of ponies. Op een normale dag moet je om het kwartier of zo een draad of een doornstruikheg of een muurtje passeren. Heb je geluk dan is er een poortje. Heb je pech dan moet je een paar treden op en af - dat noemen ze hier een stile. In het drukke Torquay was er geen plaats voor beesten. Pas naar het einde in Teignmouth liep het pad weer door weiland.
In Teignmouth miste ik net de laatste veerboot. Dat werd dus 3 km extra stappen over de brug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten