In de zomer volgt het Coast Path de ferry over de Exe rivier. In de winter moet je zelf iets verzinnen. Ik koos ervoor om het meeste groene stuk tot Exminster te stappen en het verstedelijkte stuk met de trein te doen.
De overnachting was in Exeter. Een stad met een indrukwekkend verleden als grote handelshaven, van in de Romeinse tijd tot in 19e eeuw. Daar kan je nog vrij veel van zien : stukken Romeinse muur, middeleeuwse kapellen en kloosters, pakhuizen en in de heuvel uitgehakte kelders van handelsfirma's in 18e en 19e eeuw... Alles in de op dit moment verplichte kerst-aankleding natuurlijk. En een bezoek aan de prachtige kathedraal van Exeter. Heerlijk rustig met op de achtergrond 10 fantastische mannenstemmen die zich aan het opwarmen waren voor een concert later op de avond.
De wandeling ging van Exmouth naar Sidmouth. Twee badstadjes met daartussen genieten van kliffen, geologische weetjes, kiezelstranden, de wetlands van de Otter rivier,...
Voor het eerst in weken is er een felle wind. Maar ze komt van over het land, dus niks speciaals in vergelijking met de wind op het begin van de tocht.
Wat vandaag speciaal opviel was de manier waarop Engelsen blijkbaar de behoefte hebben om de herinnering aan overleden familie tastbaar te maken. In de kathedraal van Exeter zijn de muren bedekt met monumentjes waar de nobele daden bezongen worden van de welgestelden die ergens in de kolonies of in het leger aan hun einde kwamen.
Langs het kustpad neemt dit een andere vorm aan. Gelukkig veel minder protserig. Minstens 90% van de zitbanken langs het pad is hierdoor gesponsord. Er hangt dan een klein bordje aan "in loving memory van ... , die heel veel hield van deze plek". In sommige gemeenten kan je zelf een bank leveren, in andere sponsor je het officiële model.
In Sidmouth is die gewoonte wat uit de hand gelopen. Hier staan overal echt heel veel banken. Of misschien zijn die banken in de zomer wél allemaal nodig? Ik durf er niet aan denken - zo'n drukte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten