Het verdwenen dorp

Vanmorgen ontdekte ik dat een van de hoofdstraten van Salcombe "Onslow Road" heet. In dit poshy dorp dat volledig is georganiseerd volgens de voorschriften van de Lifestyle tijdschriften en "keeping up appearances" kan dat tellen als statement...

De piepkleine veerboot bracht me weer in een prachtig wandelgebied. Behalve een gepensioneerde "vicar" (pastoor in de Engelse Kerk) kwam ik niemand tegen. De man bleek heel interessant en had niks "pastoorsachtig" ; misschien is dat omdat hij pas na 20 jaar consultancy hieraan begon? (Hoor ik iemand zeggen dat dit wel eens inspirerend zou kunnen zijn?). We deden het tweede deel, tot Torcross samen.

Het meest beklijvende was een bezoek aan het verdwenen dorp Hallsands. Dit is in 1917 bij een storm in zee gespoeld. De beschermende kiezelbank die voor het dorp in zee lag, was weggebaggerd en gebruikt bij de uitbouw van de haven van Plymouth. De mensen van het dorp hadden er toen al 20 jaar protest op zitten en kregen hierbij volledig gelijk van alle experts. Maar toch ging het graven door. Want de waarheid van managers en dure advocaten was een andere dan die van de natuur.
Waar hebben we dat nog gehoord?
Mijn wandelcompagnon maakte de vergelijking met een high-tech en exportgericht textielbedrijf dat in zijn parochie actief kapotgemaakt is in de Tatcherperiode, omdat dat in de perceptie van dure managers en advocaten de beste aanpak was. Ik dacht aan het nieuwsfeit van de week nl. het werd publiek dat de Royal Bank of Scotland al jaren een beleid heeft om bepaalde klanten met een perfect gezond bedrijf, actief naar het bankroet te dwingen voor de snelle winst van de vereffening.