Chinese klei

Vandaag stapte ik van Par naar Fowey en Golant. Een heel gevarieerde dag.

Het wordt beetje bij beetje winter dus in plaats van een stortvlaag om de paar uur was het een hagelbui. Indrukwekkend als je die bui op je ziet afstormen.

Vandaag zat ik vlak bij de kaolien-groeves. Dat werd vroeger China Clay genoemd omdat het precies de juiste samenstelling had om er fijne porselein mee te bakken. Maar blijkbaar kan je het in nog een massa andere dingen gebruiken. Dus wordt de klei hier gewoon van tussen de rotsen gespoten en gezeefd en gedroogd en zo, en dan verscheept naar de rest van Europa. Dus eindelijk een Cornisch exportproduct dat het nog altijd heel goed doet! Behalve... dat de hele handel is overgenomen door een Frans bedrijf.
Dus lopen er hier en daar private wegen (waar kleitrucks full speed voorbijknallen) en private spoorlijnen naar de private haven van Par en naar een privaat deel van de haven van Fowey. De oudere havens en groeves en spoorlijntjes zijn er ondertussen om van te genieten. Bv. in de jeugdherberg is net een hele klas toegekomen na een bezoek aan het "Eden Project", een binnentuin in een gigantische serre die een plek vond in een verlaten groeve.

Een paar andere leuke ervaringen op deze heel gevarieerde dag :
- geld afhalen.  Het lukte niet direct en pas na drie keer kreeg ik mijn biljetjes. De vijf mensen achter mij bleven geduldig rustig vriendelijk wachten. Dat kan ik me in Kortrijk of zo niet voorstellen.
- De mooiste bushalte ooit. Met muurschilderingen en zetels met kussens enz enz
- Een bezoekje aan het 16e eeuws fort aan de ingang van de haven. Netjes getimed met de zwaarste bui van de dag.
- Een km of zo gewandeld samen met een Duitse rugzakmeid die ook dapper een zwarte valies op wieltjes over de kiezel sleurde. En ik die vanuit de verte dacht dat ze een zwarte hond meehad...