Bantham - Salcombe.
Op deze etappe bleek nog maar eens: "it's the geology, stupid".
Vlak na Bantham waren het oude sterk geplooide leisteen (roodpaars) met daarop een laag puddingsteen (een soort natuurlijk beton en hier ook roodpaars). Beide lagen hebben een heel ander soort geologische geschiedenis en schelen een paar 100 miljoen jaar. De grens tussen beide lagen is heel scherp en omdat beide rotstypes zo anders zijn, is die grens ook enorm opvallend.
Die grens ligt hier toevallig -\+ op zeeniveau. De bovenste puddingrots erodeert veel sneller. Dus zijn er hier onder water uitgestrekte riffen. Resultaat: heel veel wrakken en monumenten voor dode zeelui en reddingswerkers, een onderzeese natuur die zo veelzijdig is dat men er een onderzees natuurreservaat van maakte en in Salcombe een heel actieve vloot krabvissers. En de lokale stoere jongens surfen niet, ze duiken.
Wat verderop verandert dit naar weer een ander soort leisteenrots. Heel hard, dus spectaculair steile kliffen in de vreemdste vormen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten